نامه به کولسیان

کولسیان نامه دیگری از مجموعه "زندان" است و به دلیل شباهت آن به رساله افسسیان احتمال دارد که در همان زمان نوشته شده باشد. با اینحال، خوانندگان این نامه بسیار متفاوت بودند. کولسی در قرن اول یک شهر کوچک در 120 مایلی (200 کیلومتری) شرق افسس بود که تحت تاثیر شهری در نزدیکی لائودیکیه واقع شده بود. رسول در سفرهای خود از کولسی دیدن نکرده بود. پس چگونه انجیل به این شهر آمده بود؟ پاسخ در باب اول آشکار می‌شود، جایی که پولس همکار خود اِپافْراس را تحسین می‌کند. او می‌گوید که برادران و خواهران کولسی انجیل را از دهان او آموخته بودند. احتمالا اپافراس موعظه پولس را شاید در طول یک سفر کاری به افسس شنیده بود و غسل تعمید داده شده بود. در بازگشت، با قدرت واشتیاقی شدید شروع به گفتن این خبر به دوستانش کرد و کلیسای جدیدی تشکیل شد. بنابراین پولس برای افرادی که رو در رو ملاقات نکرده بود، نامه می‌نوشت.

​

از آنجایی که اپافراس با این نامه سلام خود را می‌فرستد (کولسیان 4: 12)، به نظر می‌رسد که او در آن زمان با پولس در روم بوده است. و دلیل نوشتن نامه خبر ناراحت کننده‌ای بود که اپافراس آورده بود. کلیسای نوپا مورد هجوم یک فلسفه جدید قرار گرفته بود. با خواندن دقیق، می‌توانیم متوجه شویم که دو نظر در کولسی در جریان بوده است؛ اول اینکه عیسی خیلی مهم نبود، و دوم اینکه اگر می‌خواهیم نجات پیدا کنیم، باید بدن‌هایمان را آزار دهیم.

​

پولس درباره اولین اشتباه آنها کمی با تندی اظهار نظر می‌کند. او اعلام می‌کند که عیسی نخست‌زاده خداست. او اول به دنیا نیامد. آدم اول بود. و آدم بر اولین آفرینش سرور بود. اما آدم گناه کرد. بنابراین، خداوند، عیسی را (همانطور که در عهد عتیق اسحاق بر اسماعیل و یعقوب بر عیسو ارتقا داده شد) بر آفرینش جدید، که نه از حیوانات و گیاهان، بلکه از افراد مقدسی تشکیل شده، که از طریق خون وی با خدا آشتی کرده‌اند، برتری داد.

​

"او بدن، یعنی کلیسا، را سَر است. او سرآغاز و نخست‌زاده از میان مردگان است، تا در همه چیزْ برتری از آن او باشد. زیرا خشنودی خدا در این بود که با همۀ کمال خود در او ساکن شود، و به واسطۀ او همه چیز را، چه در آسمان و چه بر زمین، با خود آشتی دهد، به وسیلۀ صلحی که با ریخته شدن خون وی بر صلیب پدید آورد." (کولسیان 1: 18-20)

​

پولس مطابق برخوردی که با غلاطیان کرد، در اینجا نیز اصرار می‌ورزد که باید به انجیلی که شنیده‌اند پایبند باشند و از آن منحرف نشوند (کولسیان ۱: ۲۳). جایی برای اضافات وجود ندارد. این هشداری مفید برای ماست، زیرا بسیاری از رهبران مذهبی در طول قرنها ادعا کرده‌اند که الهامات جدیدی از جانب خدا دارند که با تعالیم رسولان متغایر است.

​

اشتباه دوم حساس‌تر بود؛ اینکه ما به قوانین سختگیرانه‌ای درباره اینکه چه چیزی بخوریم و از چه چیزی پرهیز کنیم، و اینکه روزهای مشخصی از سال را خاص اعلام کنیم، نیاز داریم. این یک نسخه یونانی از رویکرد کتاب قانونگذاران یهودی بود. رسول تأکید می‌کند که مسیحیان ملزم به رعایت شبات یا اجتناب از گوشت خوک نیستند. این نگرش، میل انسان را برای درستکار جلوه کردن ارضا می‌کند، اما قلب را تغییر نمی‌دهد (کولسیان 2: 16-22 را ملاحظه کنید). این نکته مهمی برای روزگار ماست که تاکید زیادی بر ایجاد اندامی عالی با رژیم‌های غذایی و جراحی و لوازم آرایشی دارد. بدن از بین خواهد رفت. این ذهن ماست که آینده ابدی ما را تعیین خواهد کرد. عیسی بدن را مصلوب کرد، و ما باید امیال جسمانی را در خود بمیرانیم، نه فقط گناهان شرم‌آور بی‌عفتی و طمع، بلکه خشم و کینه‌توزی و دروغ را. همانطور که در افسسیان، پولس دو تن‌پوش دارد، یکی برای درآوردن و دیگری برای پوشیدن، و تن‌پوش جدید نشان‌دهنده مهربانی، شفقت و بخشش است. و کمربندي که آن را بسته است عشق است (کولسيان 3: 12-14).

​

نامه با سه جفتی که در افسسیان داشتیم و فهرستی از درودها و دستورالعمل‌ها به پایان می‌رسد. از جمله آن دستورها این است که این نامه باید به برادران و خواهران در لائودیکیه منتقل شود و آنها نیز نامه به لائودیکیه (که در لیست نامه‌های حفظ نشده است) را بخوانند (کولسیان 4: 16). این نشان می‌دهد که نامه‌های پولس قرار بود بعنوان پند و اندرز برای همه پخش و خوانده شوند.