نامه یهودا

نویسنده این نامه را می‌توان با اطمینانی قابل قبول، یهودا پسر مریم و برادر ناتنی مسیح دانست. او مقام و رتبه خود را به رخ نمی‌کشد، بلکه فروتنانه خود را خدمتکار (در واقع غلام) عیسی و برادر یعقوب (یکی دیگر از اعضای خانواده عیسی) می‌نامد. او می‌گوید که در ابتدا قصد داشته است مقاله‌ای درباره اصول نجات بنویسد، اما تصمیم گرفته است آن پروژه را به حالت تعلیق درآورد زیرا مساله ضروری‌تری پیش آمده بود؛ دور شدن از انجیل واقعی. شباهتها و حتی همپوشانی‌هایی بین نامه دوم پطرس و نامه یهودا هست، اما یک تفاوت مهم نیز وجود دارد. پطرس در مورد ارتداد آینده (ترک انجیل اصلی) هشدار داده بود. اما آنطور که یهودا می‌نویسد، آن ارتداد همین حالا پیش آمده است. نامه او مملو از اقدامات متقابل برای افشا و خنثی کردن تاثیرات افراد شروری است که راه خود را به کلیسا گشوده‌اند.

​

او اینطور شروع می‌کند که همیشه کسانی بوده‌اند که اقتدار رهبران منصوب شده توسط خدا را به چالش بکشند. او نمونه‌هایی را مثال می‌زند؛ از جمله بلعام که سعی کرد برکت خدا بر قوم اسرائیل را بی ‌اثر کند، زیرا نسبت به پول طمع می‌ورزید (یهودا ۱: ۱۱)، و قورح که علیه موسی عصیان کرد. همچنین تاتنای فرماندار بود که با ساخت معبد توسط یوشع کاهن اعظم مخالفت کرد (این اشاره مبهم در یهودا 1: 9 ما را به زکریا 3: 1- 2 می‌برد؛ کلمه یونانی برای "جسد" موسی می‌تواند به معنای "خادم" باشد. و خادم موسی نیز مردی بود به نام یوشع). یهودا از یک رشته تشبیهات شاعرانه برای این مردان شیطان صفت استفاده می‌کند؛ صخره‌های پنهان که کشتی را می‌شکنند، شبانانی هستند که به جای گله، تنها خود را می‌پرورند و ابرهای بی‌بارانِ رانده از باد هستند. او یکی از اولین پیشگویی‌های نوشته شده را به یاد می‌آورد؛ پیشگویی خنوخ، که در نسل هفتم از آدم زندگی می‌کرد، مبنی بر اینکه روزی خدا بر چنین مردان بی‌خدایی، داوری وحشتناکی خواهد آورد (یهودا 1: 14). تحقق اولیه سخنان خنوخ در طوفان نوح اتفاق افتاده بود، اما یکبار دیگر در آینده نیز وقتی که این رسولان قلابی پشت میله‌های زندان قرار بگیرند محقق خواهد شد.

​

مضمون کلی، در آیه سه، درخواستی است برای "مجاهده در راه ایمانی که یک بار برای همیشه به مقدسین سپرده شده است". مانند پولس و پطرس و یوحنا، یهودا نیز اصرار دارد که انجیل را نمی‌توان تغییر داد تا مطابق با هوی و هوس‌های انسانی باشد. چیزهایی که ما باید باور کنیم در اسناد عهد جدید گنجانیده شده‌اند و قابل مذاکره نیستند.