میکاه و کوه خداوند

پیامبر بعدی ما، میکاه، معاصر اشعیا بود، و در دوران پادشاهی بد آحاز و پادشاهی خوب حزقیا می‌زیست. او اهل مورشت‌جت، شهری در نزدیکی فلسطین در غرب یهودا بود. باب آغازین کتاب او هشدار ‌‌می‌دهد که پادشاهی ده_قبیله در شمال به دلیل داوری خدا در مورد گناهانشان، در شرف فروپاشی است. او با ناراحتی اعتراض خود را علیه روشهای شریرانه‌ای که در همان زمان یهودا را نیز در جنوب آلوده کرده بود، اعلام می‌کند. البته او پیام خود را در مجموعه‌ای از جناس‌های ادبی شگفت‌انگیزی بیان می‌کند که خوانندگان عبری زبان را به خود جذب می‌کرده است.

​

برای مثال، در باب اول، او شهرهایی از یهودا که به دست مهاجمان خواهد افتاد، فهرست می‌کند. در آیه 10 او می‌گوید "این را در جَت اعلام مکنید!" خوانندگان انگلیسی متوجه نمی‌شوند که کلمه جت در زبان عبری شبیه "بگو" به نظر ‌‌می‌رسد. او ادامه ‌‌می‌دهد: "در بِیت‌عَفرَه، در خاک بغلطید". بِیت‌عَفرَه به معنای "خانه‌ای از خاک" است. "ساکنان صَئانان بیرون نمی‌آیند". صَئانان در زبان عبری شبیه "بیرون آمدن" به نظر ‌‌می‌رسد. "خانه‌های اَکزیب امیدی کاذب برای پادشاهان اسرائیل خواهد بود."اَکزیب به معنای "خشک‌شده" است، مانند نهری که در مواقع نیاز شدید، آب ندارد. و از این قبیل.

​

باب بعدی کسانی را محکوم ‌‌می‌کند که شبها بیدار ‌‌می‌مانند و برنامه‌ریزی ‌‌می‌کنند که چگونه ‌‌می‌توانند زمین و خانه‌های فقرا را تصرف کنند. آنها نمی‌خواستند به پیامبرانی مانند میکاه گوش بدهند. آنها فریاد می‌زدند که مشکل و رسوایی را موعظه مکنید (باب 2: 6). در آیه 11میکاه با ناراحتی بیان می‌کند که موعظه‌های مورد علاقه آنها در مورد شراب و آبجو است! او گفت‌‌، انبیای دیگر "تا وقتی که چیزی برای خوردن دارند‌‌، فریاد "صلح" سرمی‌دهند‌‌، اما با کسی که چیزی به دهان آنها نمی‌گذارد اعلام جنگ می‌کنند"‌‌ (باب 3: 5). این داستان بسیار آشنایی است.

​

رهبران کلیسایی که به دنبال محبوبیت هستند پیام خود را تضعیف کرده و بدون راهنمایی اخلاقی، کشور را رها ‌‌می‌کنند. میکاه پیش‌بینی کرد که کاهنان و امیرانی که انگیزه آنها عشق به پول بود، اورشلیم را مانند مزرعه‌ای شخم زده و ترک خواهند کرد. این قضاوت قرنها بعد درباره رهبران مذهبی حریص، از نسل عیسی، محقق شد؛ هنگامی که ارتش روم تحت فرماندهی هادریانوس[1] ویرانه‌های شهر را شخم زد و نام آن را به اِیلیا کاپیتولینا[2] تغییر داد.

​

در مقابل، میکاه در باب چهارم با بازخوانی کتاب اشعیا (که معاصر خودش بود) در مورد آخرین روزهایی که اورشلیم بازسازی شده و مرکز عبادت همه ملل خواهد شد، ادامه ‌‌می‌دهد. در یک بازی کلا‌‌می ‌جالب توجه، او قوم اسرائیل را در حال بازگشت از تبعید دید که مانند جدشان یعقوب همراه با عمویشان لابان، در شمال، لنگان لنگان (آیه 6) و مانند راحیل مادرشان، در حال زایمان، ناله کنان (آیه 10) بازگردانده شدند. آنها مانند او در غم و اندوه ‌‌می‌گریستند، اما در بیت‌لحم (باب 5 : 2 -3 مکانی که راحیل در هنگام زایمان درگذشت) با تولد پسری که در اسرائیل فرمانروا خواهد شد، تسلی خواهند یافت. ما ‌‌می‌دانیم که این پیشگویی مهم، هنگا‌‌می ‌تحقق یافت که عیسی در همان شهر متولد شد. و عیسی، که برای داوری بر اسرائیل متولد شد (5 : 1)، در طول محاکمه‌اش واقعاً "با عصا بر گونه‌اش کوبیده شد" و توسط همان مرد‌‌می ‌که برای رهایی ایشان آمده بود، طرد شد. با این حال در زمان مقتضی، آنها را از دست دشمنانشان نجات خواهد داد و تا اقصی نقاط جهان، در پادشاهی خدا، فرمانروایی خواهد کرد. پیامبر کار خود را با منظره‌ای از خروج در روزهای آخر، برای قوم یهود به پایان ‌‌می‌رساند. گناهان آنها توسط خدای مهربان در آبهای دریا شسته خواهد شد، باب 7: 19، و خدا به وعده خود به ابراهیم عمل خواهد کرد که سرزمین اسرائیل را برای همیشه به او و قومش بدهد. بسیار جالب توجه است که اورشلیم، که توسط رومیان ویران شده بود، هنوز پابرجاست، و قوم خدا که با رد نجات‌دهنده خود، مانند یعقوب لنگ ‌‌می‌زنند، از پراکندگی به سرزمین‌های خود باز ‌‌می‌گردند و آماده می‌شوند تا او آنها را از دست دشمنان و گناهانشان نجات دهد.

 

[1] Hadrian

[2] Aelia Capitolina