خلاصهای از کتاب مقدس و کتابهای آن
نامه‌های عهد جدید
منطقه از قدیمی ترین کلیساها
اکنون به آخرین بخش عهد جدید رسیده‌ایم که از نامه‌هایی که رسولان نوشته‌اند و همچنین کتاب مکاشفه به یوحنای رسول، تشکیل شده است.
بدیهی است که ما فقط تعداد کمی از نامه‌های بسیاری را داریم که واقعاً توسط رسولان نوشته شده است. به عنوان مثال، در اول قرنتیان 5: 9، پولس رسول می‌گوید: "در نامه خود به شما نوشتم ..." اما ما فقط دو نامه به قرنتیان در کتاب مقدس خود داریم. بنابراین آنچه که ما نامه اول به قرنتیان می‌نامیم، در واقع نامه دوم بوده است. و در نامه‌ای که ما به عنوان نامه اول می‌شناسیم، پولس به تعدادی از سؤالاتی پاسخ می‌دهد که قرنتیان قبلاً برای او در نامه دیگری که حفظ نشده است، فرستاده بودند. درباره بسیاری از نامه‌ها، ما باید در خواندن هر سطری دقیق باشیم تا پیش‌زمینه و شرایطی که در آن نوشته شده‌اند را حدس بزنیم. تا حدودی شبیه به موقعیتی است که شما با دخترتان در اتاقی هستید و او تلفنی با دوستش صحبت می‌کند و شما نمی‌توانید صدای آن طرف مقابل را بشنوید.
چگونه این نامه‌های خاص در کتاب مقدس آمده است؟ پرسش جالبی است. به غیر از تمام آن نامه‌هایی که حفظ نشدند، می‌دانیم که نامه‌های جعلی نیز وجود داشت که توسط افرادی نوشته شد که تلاش می‌کردند وانمود کنند که رسول هستند. پولس در دوم تسالونیکیان 2: 2 به این پیشروی تأسف‌آور اشاره می‌کند و به دوستان خود هشدار می‌دهد که "از پیام نبوّتی یا گفته یا نامه‌ای منتسب به ما، زود متزلزل یا مشوش مشوید." به همین دلیل است که پولس همیشه نامه‌هایش را خودش امضا می‌کرد. معمولاً نامه‌هایش را دیکته می‌کرد، بنابراین بسته به اینکه چه کسی در آن زمان منشی او بود، با دستخط‌های متفاوت نوشته می‌شد. اما امضای او تایید می‌کرد که آنها نامه‌های اصلی هستند؛ او می‌گوید: "من، پولُس، به خط خود این سلام را می‌نویسم. این نشان ویژة همة نامه‌های من است. من چنین می‌نویسم" (دوم تسالونیکیان 3: 17). بنابراین پس از قرن اول، نامه‌ها (و همچنین اناجیل) زیادی در گردش بود که بعضی از آنها اصل و بعضی ساختگی بودند.
چنین وضعیتی در مورد نوشته‌های عهد عتیق نیز صادق بود، اما یهودیان مدتها قبل از زمان مسیح، درباره این که کدامیک از آن نوشته‌های قبلی قابل اعتماد است، تصمیم گرفته بودند. تصمیمات در مورد کتابهای عهد جدید توسط رهبران کلیساهای اولیه گرفته شده است، برخی از آنها را به عنوان اصیل و الهام گرفته از خدا، برخی دیگر را به عنوان مشکوک طبقه‌بندی می‌کنند (اینها در مجموعه‌ای به نام آپوکریفا[1] با هم دسته‌بندی شده‌اند)، و برخی دیگر را تحت عنوان فریب‌های محض طبقه‌بندی می‌کنند که باید رد شوند، مانند شبان هرماس[2] و انجیل توماس[3]. آتاناسیوس[4] که در سال 367 بعد از میلاد نوشته شده است، لیستی از تمام 39 کتاب عهد جدید ما را ارائه می‌کند. موضوع تعیین آنچه به عنوان "معیارهای کتاب مقدس[5]" شناخته می‌شود در کتابی بسیار خواندنی با این عنوان، نوشته اف.اف. بروس[6] پوشش داده شده است.
[1] Apocrypha
[2] Shepherd of Hermas
[3] Gospel of Thomas
[4] Athanasius
[5] Canon of Scripture
[6] F. F. Bruce