خلاصهای از کتاب مقدس و کتاب‌های آن
طومارهای عبری
کتب انبیاء
در این مرحله توجه به این نکته جالب است که کتاب عهد عتیق عبری که توسط یهودیان مورد استفاده قرار می‌گرفت، نسبت به کتاب مقدس انگلیسی چیدمان متفاوتی دارد. به طور کلی، کتاب مقدس عبری به سه بخش تقسیم می‌شود، که این بخش‌ها توسط عیسی و زمانی مشخص شد که گفت
"این همان است که وقتی با شما بودم، می‌گفتم؛ اینکه تمام آنچه در تورات موسی و کتب انبیا و مزامیر دربارۀ من نوشته شده است، باید به حقیقت پیوندد." (لوقا 24: 44)
اکنون به بخشی به نام کتب انبیاء (پیامبران) رسیده‌ایم که شامل نوشته‌های اِشعَیا، اِرمیا، حِزقیال و دانیال، همچنین نوشته‌های دوازده پیامبر با کتاب‌های کوتاهتر یا "کوچکتر" است (در کتاب مقدس یهودی، یوشع، داوران، سموئیل و پادشاهان نیز گنجانده شده‌اند).
"پیامبر" چه کسی بود؟ پاسخ این است که در طول تاریخ عهد عتیق، خداوند افرادی را برانگیخت، مردان و گاهی زنان، که پیامهای او را به بشر می‌گفتند و می‌نوشتند. این افراد توسط قدرت خدا ("روح القدس") هدایت می‌شدند. آنها با بیان و کلام خودشان صحبت می‌کردند یا می‌نوشتند، اما نتیجه آن چیزی بود که خدا می‌خواست بگویند. همانطور که دیدیم، پیامبران اغلب پیش‌بینی‌هایی می‌کردند که بدون کمک و الهام از خداوند، خارج از توانایی مغز بشر است، پس گوینده آن پیش‌بینی‌ها به عنوان الهام‌گرفته از خداوند، تأیید می‌شد. این چیزی است که پطرس رسول در مورد آنها می‌نویسد:
"... وحی هیچگاه به ارادۀ انسان آورده نشد، بلکه آدمیان تحت نفوذ روح‌القدس از جانب خدا سخن گفتند." (دوم پطرس1: 21)
گاهی اوقات پیامبران از ادامه کار خود بیزار بودند زیرا زمانی که رفتارهای شریرانه هموطنان خود را محکوم می‌کردند، با برخوردهایی خصمانه از جانب ایشان مواجه می‌شدند. ارمیا در جایی می‌گوید:
"... کلام خداوند برایم تمامی روز، مایۀ رسوایی و تمسخر شده است." (ارمیا20: 8)
او می‌خواهد برود و پنهان شود؛ اما ادامه می‌دهد:
" اگر بگویم، "ذکری از او نخواهم کرد، و دیگر به نامش سخن نخواهم گفت"، آنگاه در دلم همچون آتشی سوزان می‌گردد، محبوس در استخوانهایم، و از نگاه داشتنش در درونم خسته شده، توان خودداریِ بیشتر نخواهم داشت." (ارمیا 20: 9)
او مجبور بود کلام خداوند را بیان کند. متأسفانه بسیاری از پیامبران خداوند به دلیل عدم محبوبیت خود با مرگ روبرو شدند و پیامبران دروغینی که دلنواز صحبت می‌کردند، جای آنها را گرفتند.
پس از اینکه در بازگشت از بابل، معبد دوم توسط زروبابل ساخته شد، سلسله طولانی پیامبران به پایان رسید و سیصد سال قبل از میلاد مسیح، همانطور که میکاه پیش‌بینی کرده بود، "آفتاب بر پیامبران غروب کرد". هیچ کلام مستقیمی از جانب خداوند نبود. سپس، بطرز چشمگیری همه چیز تغییر کرد. با تولد عیسی، جریان تازه‌ای از روح‌القدس آغاز شد. او نه تنها صحبت کرد بلکه آرمان‌های مندرج در شریعت موسی و کتب پیامبران عهد عتیق را نیز به طور کامل زنده کرد. در نامه به عبرانیان چنین آمده است:
"در گذشته، خدا بارها و از راههای گوناگون به واسطۀ پیامبران با پدران ما سخن گفت، امّا در این ایام آخر به واسطۀ پسر خود با ما سخن گفته است ..." (عبرانیان1: 1-2)
عیسی بزرگترین در میان پیامبران بود. پس از صعود به آسمان، قدرت روح‌القدس را به کلیسای اولیه منتقل کرد. در واقع، در قرن اول یک طبقه از مردان و زنان با استعداد وجود داشت که به آنها پیامبر یا نبی می‌گفتند. نویسندگان عهد جدید، با همان الهام الهیِ اشعیا و ارمیا، از جمله آنها هستند.