خلاصهای از کتاب مقدس و کتابهای آن
نامه پولس به رومیان
فروم در رم امروزی
هیچ ترتیب زمانی برای رساله‌های عهد جدید وجود ندارد، برای مثال، ترتیبی که در کتاب مقدس روسی وجود دارد، نسبت به کتاب مقدس انگلیسی متفاوت است. با این حال، معمولاً با سرنخهایی در خود نامه‌ها می‌توان به طور تقریبی زمان نوشته شدن آنها را مشخص کرد. به عنوان مثال، نامه به رومیان باید در پایان سفر سوم پولس نوشته شده باشد، زیرا او در بابهای پایانی به طور مفصل توضیح می‌دهد که اکنون کار موعظه خود را در جایی که ما امروزه ترکیه می‌نامیم تکمیل کرده است، و آماده است که به راه خود ادامه دهد. ابتدا لازم بود با جمع‌آوری پول برای ایمانداران آنجا به اورشلیم برود (موضوع جمع کردن پول در اول قرنتیان 16: 1-2 ذکر شده است). سپس به برادران و خواهران رومی در راه اسپانیا می‌گوید: "امید دارم سر راهم به اسپانیا، به دیدار شما بیایم تا پس از آنکه چندی از مصاحبت شما بهره‌مند شدم، مرا در سفر به آنجا یاری دهید" (رومیان 15: 24). پس نامه برای این بود که مسیحیان رومی را برای دیدارش آماده کند.
اگرچه پولس قبلاً به ایتالیا نرفته بود، اما در سفرهای خود با بسیاری از ایمانداران در رم ملاقات کرده بود، زیرا او در آخرین باب به بیش از بیست نفر از آنها درود می‌فرستد. مردم کاملاً آزادانه در اطراف منطقه مدیترانه رفت و آمد می‌کردند. به احتمال زیاد بخش عظیمی از جماعت، یهودی بودند. کنیسه‌های زیادی در پایتخت وجود داشت و برخی از اعضای آنها در سفر به اورشلیم با انجیل روبرو می‌شدند. به هر حال، این مسیحیان یهودی هستند که رسول در این مقاله درخشان مورد خطاب قرار می‌دهد. قصد او این است که آنها را متقاعد کند که اگرچه اسرائیل نقش مهمی در هدف خدا دارد، اما از نسل ابراهیم بودن و آگاهی از شریعت موسی، به خودی خود باعث نجات از گناه و مرگ نخواهد شد. آنچه مهم است ایمان به خدا و باور به قربانی شدن عیسی است. بدون این، هیچ کس نجات نخواهد یافت.
او با شرح تصویری از جامعه روم شروع می‌کند. او می‌گوید در جهانی که خالقی را به رسمیت نمی‌شناسد، هر چیزی پیش می‌آید (امروز می‌توانیم همین پدیده را ببینیم). آن جامعه بیرحم و خودخواه بود. اما برای یک یهودی، با شریعت نازل شده الهی‌اش، غیرمنطقی بود که غیریهودیان را به خاطر بی‌عفتی‌شان محکوم کند، مگر اینکه خودش زندگی بی عیب و نقصی داشته باشد. و مشکل همین بود. شریعت موسی در برجسته کردن گناه انسان بسیار خوب بود، اما گناه را از بین نبرد. این امر یهودیان و همچنین غیریهودیان را در شرایطی گرفتار کرد که در آن به مرگ محکوم می‌شوند زیرا هر دو در دستیابی به زندگی مقدسی که خدا می‌خواهد شکست می‌خورند. در واقع یک یهودی، که کتاب مقدس را به خوبی می‌دانست، بیشتر از آن شهروند رومی که فقط درکی کلی از درست و غلط داشت، مقصر بود.
می‌گوید ختنه را در نظر بگیرید. این نشانه عهد خدا با قومش بود. اما خدا، ابراهیم پدر ملت را مدتها قبل از ختنه شدنش پارسا نامید (این کلمه در لغت به معنای بیگناه شمرده شدن در برابر قاضی است). بنابراین لازم نیست برای نجات یافتن، ختنه شد. و او را پارسا نامیدند، نه بخاطر کار بزرگی که انجام داده باشد، بلکه به این دلیل که باور داشت که خداوند به آنچه می‌گوید عمل خواهد کرد. ایمان، کلید اصلی بود. پولس می‌گوید که همه ما گناهکار هستیم، چه یهودی و چه غیریهودی، و تنها راه گریز برای همه، ایمان به عیسی است.
پولس در رومیان باب ششم می‌نویسد، با غسل تعمید (فرورفتن در آب که نماد مرگ و رستاخیز است)، ما ایمان خود را به او ابراز می‌کنیم. در آب همه گناهان ما پشت سر گذاشته می‌شود. زندگی جدیدی را شروع می‌کنیم. ما جبهه خود را تغییر می‌دهیم و از آدم به سمت مسیح می‌رویم. از این پس ما از آنِ خدا هستیم و گناه، دیگر ما را به عنوان بنده خود نخواهد داشت. البته ما همچنان به گناه کردن ادامه می‌دهیم. ما با آنچه طبیعت انسانی ما را وادار به انجام آن می‌کند می‌جنگیم و شکست می‌خوریم. اما خدا در مسیح، خطاهای ما را زمانی که قلب ما درست باشد خواهد بخشید. باب هشتم اوج صحبت اوست. او می‌گوید که ما بسیار مفتخریم که توسط خدا به عنوان دختران و پسران او به فرزندی پذیرفته شده‌ایم. ما وارثان اوییم و منتظر روزی هستیم که حق ثروت پدری را دریافت کنیم. البته انتظار برای پادشاهی خدا آسان نیست، و ما در رنج، ناله خواهیم کرد. اما بهترین‌ها هنوز پیش روی ماست. و هر اتفاقی که در زندگی بیفتد، می‌توانیم مطمئن باشیم که عشق خدا و پسرش، ما را تا قبر احاطه خواهد کرد.
بخش بعدی به جایگاه اسرائیل در هدف خداوند می‌پردازد. آنها این امتیاز را داشتند که خدا و احکام او را بشناسند. اما آنها عدالت را به اطاعت از فهرست طولانی "بایدها" و "نبایدها" تبدیل کرده بودند. این طور نمی‌شود. ما نمی‌توانیم نجات را به دست آوریم. ما باید به آن کسی که خدا فرستاده است ایمان داشته باشیم. متأسفانه، این امر اکثر یهودیان را نسبت به دعوت انجیل ناشنوا کرد. فقط اقلیتی، مانند آن 7000 نفری که به روز ایلیا ایمان داشتند، غسل تعمید داده شده بودند. با اینحال، پولس اینطور به پایان می‌برد که خداوند مهربان است، روزی در آینده خواهد آمد که عیسای نجات دهنده، نزد قوم خود باز خواهد گشت و گذشته آنها را خواهد بخشید. آنگاه قوم اسرائیل به خدا بازگردانده خواهد شد، مانند شاخه‌ای که به درختش پیوند زده شده است. "و این‌چنین تمامی اسرائیل نجات خواهد یافت" (رومیان 11: 26). تمام اسرائیل، آنها کسانی هستند از نژاد ابراهیم که سرانجام به نجات‌دهنده‌ای که مصلوب کردند ایمان می‌آوردند، و همچنین آن غیریهودیانی هستند که از طریق ایمان به ابراهیم، از فرزندان او محسوب می‌شوند.
کتاب رومیان با موعظه‌های کوتاه، با دستورالعمل‌هایی در مورد دعا، مدارا با کسانی که دیدگاه متفاوتی در مورد مسائل غیر مهم دارند، و اهمیت وحدت، به پایان می‌رسد. برنامه‌های رسول برای دیدار از آنها، همانطور که با نگاهی به گذشته از کتاب اعمال رسولان می‌بینیم، محقق نشد. او در اورشلیم دستگیر شد و سالها در زندان به سر برد. اما در نهایت، تحت حفاظت یک فرمانده، به رم رسید و دو سال بعد از زندان آزاد شد تا به کار خود برای خداوندی که بسیار دوستش داشت ادامه دهد.