"دلدادۀ من همچون غزال است و مانند بچه‌آهو." (غزل‌های سلیمان 2: 9)

غزل‌های سلیمان - اشعاری درباره عشق

آخرین اثر در بخش حکمت و شعر از عهد عتیق نیز به سلیمان نسبت داده شده است. این کتاب، عشق نویسنده به یک دختر روستایی ساده را توصیف می‌کند؛ اشتیاق عمیقی که این زوج برای یکدیگر دارند؛ رنج جدایی و لذت دیدار مجدد. شخصیت‌های متفاوتی وجود دارند که به نوبت صحبت می‌کنند؛ عاشق، معشوقش و دختران اورشلیم (ترجمه‌های امروزی کتاب مقدس دارای یادداشت‌هایی است که نشان می‌دهد چه کسی صحبت می‌کند). شعر کلاسیک، از تشبیهات دقیق و صنایع ادبی استفاده می‌کند؛ داماد هم غزال است و هم درخت سیب، و عروسش نیز به نوبه خود مادیان، زنبق و باغی زیبا است. سوال جالب این است که این اثر چگونه در کتاب مقدس گنجانده شده است؟ احتمالاً پاسخ این است که برای داشتن معنای نمادین عمیقی طراحی شده است. در نامه عهد جدید پولس به افسسیان یک سرنخ کوچک وجود دارد. در فصل پنجم، که بر ازدواج متمرکز است، او از مراقبت محبت‌آمیز مسیح از عروس خود، کلیسا، صحبت می‌کند. در آیه 27 او می‌گوید عیسی با محبت عروس خود را برای عروسی آماده می‌کند و مطمئن می‌شود که او "بدون لک و چین و چروک و یا نقصی دیگر" است و به نظر می‌رسد این نقل قول از غزل غزلها 4: 7 است. بنابراین شاید این شعر حکایتی از علاقه شدیدی باشد که عیسی به پیروان خود دارد. او در متی 9: 15 از خود به عنوان داماد و در متی 25: 6، در مثل ده باکره، از بازگشت خود از بهشت برای عروسی صحبت کرد. اگر ما واقعاً از او پیروی می‌کنیم، باید با همان شدت مشتاق پیوستن به او باشیم.