نامه‌های تَسالونیکیان

فقط برای اینکه نشان دهیم ترتیب نامه‌ها در عهد جدید چقدر "بهم ریخته" است، اکنون به یکی از اولین نامه‌هایی که پولس نوشته است باز می‌گردیم. او در دومین سفر بشارتی، به تسالونیکی در شمال یونان آمد و زمانی که دشمنان یهودیش مردم را علیه او برانگیختند با عجله شهر را ترک کرد. او که نگران نوکیشان بود، تیموتائوس را نزد آنها فرستاد. وقتی تیموتائوس و سیلاس با خبرهای خوب بازگشتند، بلافاصله نامه اول را به تسالونیکیان نوشت تا آنها را تشویق کند که محکم بایستند.

 

اول تَسالونیکیان

پولس از برادران تقدیر می‌کند، زیرا آنها چراغ ایمان جدید خود را زیر تخت نگه نداشته بودند (به نقل از عیسی)، بلکه آن را در کل منطقه اطراف انعکاس داده بودند. و در نتیجه متحمل آزار و اذیت یهودیان شده بودند. او آرزو داشت که خودش می‌توانست برای حمایت از آنها بیاید، اما شیطان (به معنای واقعی کلمه، "بازدارنده"، یعنی مخالفت یهودیان)، او را دور نگه داشته بود (اول تسالونیکیان 2: 18). اکنون که از تیموتائوس شنیده بود که آنها ایمانشان قوی است، و با محبت از او یاد کرده‌اند، خیالش آسوده شده بود. او دستوراتی را که داده بود به آنها یادآوری می‌کند؛ اینکه چگونه آنها باید از بی‌اخلاقی جنسی دوری کنند و یکدیگر را دوست داشته باشند و برای زندگی خود تلاش کنند. سپس در چهارمین باب به خلاصه‌ مهمی از امید مسیحیان به زندگی پس از مرگ، گریز می‌زند. بنظر می‌رسد که برخی از اعضای کلیسای آنها مرده‌ بودند و آنها برایشان سوگوار شده بودند. پولس می‌گوید که مرگ پایان فرد ایماندار نیست. هنگامی که عیسی در بازگشت ثانویه برمی‌گردد، اولین کاری که انجام می‌دهد این است که دوستان مرده خود را زنده کند، حتی قبل از اینکه به ایمانداران زنده سلام کند. این امر مانند کوه سینا خواهد بود، زمانی که خدا با صدای شیپور نازل شد تا موسی و بزرگان اسرائیل را در ابرهای کوه فراخواند. پس عیسی ایمانداران را، از جمله آنانی که در قبر خفته‌اند، نزد خود جمع خواهد کرد.

​

در هر باب از این نامه کوتاه به بازگشت سرورمان اشاره شده است. پولس با این یادآوری پایان می‌دهد که وقتی عیسی بیاید، مانند یک سارق در

نیمه‌شب خواهد بود. او به آنها هشدار می‌دهد که بیدار بمانند و تماشا کنند؛ کلماتی که امروزه نیز کاربرد دارند.

​

دوم تَسالونیکیان

دومین نامه، درودهایی از پولس، سیلاس و تیموتائوس را ارسال می‌کند؛ همان سه نفری که در نامه اول دیده می‌شوند. بنظر می‌رسد این نامه به سرعت به دنبال نامه اول فرستاده شده است. رسول تحت تأثیر پایداری ایمان تسالونیکیانی قرار می‌گیرد که آزار و شکنجه‌ای را که همچنان ادامه داشت تحمل می‌کردند، و به آنها می‌گوید که خداوند به آنها پاداش خواهد داد. هنگامی که عیسی بازگردد داوری آتشین، بر همه کسانی که از شنیدن انجیل امتناع کرده‌اند، و آرامشی صلح‌آمیز برای کسانی که به خاطر آن رنج کشیده‌اند، خواهد آورد. اگرچه او در ادامه می‌گوید که آنها نباید انتظار بازگشت فوری داشته باشند. ابتدا باید آن عصیان، آن ارتداد (دور شدن از ایمان) ایجاد شود، که در آن یک رهبر خود را در جایگاهی قرار خواهد داد که گویی خدای روی زمین است و در معبد خدا، کلیسا، بر تخت سلطنت خواهد نشست (دوم تسالونیکیان 2: 3-4). این پیشروی‌ها با نشانه‌ها و معجزات دروغینی که مردم را فریب می‌دهد تقویت می‌شود (عیسی با همین عبارات، درباره ظهور ضد مسیح به رسولان هشدار داده بود). نظام این دین دروغین، پس از آمدن عیسی و توسط وی از بین خواهد رفت.

​

باب سوم بار دیگر تأکید می‌کند که از ایمانداران انتظار می‌رود که غذا و لباس خود را با کارکردن بدست آورند، نه اینکه با صدقه دیگران زندگی کنند (دوم تسالونیکیان 3: 10-12). پولس در زمانی که با آنها بود، برای کسب درآمد چادر می‌ساخت و فقط در اوقات فراغت خود موعظه می‌کرد، و اینگونه برای آنها الگویی قرار داده بود. او خودش نامه را امضا می‌کند (احتمالاً این نامه دیکته شده بود) تا آنها بدانند که نامه اصل است، و دعا می‌کند که فیض عیسی با آنها باشد.